Zondag 23 juli, dag 13

Vroeg uit de veren vandaag. De kleine rugtassen gevuld met alles (zo min mogelijk) wat we nodig hadden voor 2 dagen + overnachting en de grote rugzakken met de rest. Na het ontbijt en uitchecken konden we onze grote rugtassen achter laten bij het hotel. Er blijken andere gasten op ons kamernummer lekker geborreld en gegeten te hebben. De bonnetjes werden erbij gezocht, maar we hoefden gelukkig niet te betalen. 

Onze gids en chauffeur kwamen afzonderlijk naar ons hotel; de gids kwam op zijn scooter en de chauffeur uiteraard met ons vervoer voor de komende dagen. We moesten even wennen; we hadden een comfortabel busje verwacht met airco en werden opgehaald in een open pickup taxi.
Het was een hele rit: we reden naar het noorden naar de bergen van Chiang Dao. Al snel konden we de open taxi wel waarderen. Onderweg stopten we zodat onze gids Narong inkopen kon doen voor het avondeten op een overdekte markt. Terwijl we daar rondliepen begon het even heel hard te regenen. Grappig was dat alle Thaise mensen daar zichtbaar blij mee waren. Voor de tijd van het jaar was er nog niet veel gevallen, gelukkig voor ons jammer voor hen. Na een vroege lunch sloegen we af van de provinciale wegen en reden we steeds verder de bergen en minder bevolkte gebieden in. Het regende af en toe. In de open taxi hadden we een prachtig uitzicht op de rijstvelden en veel fruit( lychee) boomgaarden slingerend langs de Ping rivier. We maakten nog een stop om met een bamboevlot een stuk op de Ping rivier te varen. Een leuk tochtje in een schitterende omgeving. Op deze plek worden dagelijks nog veel toeristen ontvangen om een ritje te maken op olifanten. En dit zijn niet alleen Chinezen, maar ook onze Europese medemens die toch beter zouden moeten weten. Helaas komt dit in Thailand nog veel voor en zolang er nog vraag is zal dit ook nog wel even zo blijven. Wij hadden thuis al besloten om niet met olifanten te knuffelen, te badderen of …., al blijven het wel prachtige dieren om van dichtbij te zien. Nu zagen we ze alsnog vanaf ons bamboevlotje langs de oever staan. De achtergrond van deze dieren werd niet geheel duidelijk. Ze konden vrij rondlopen, maar of ze ook vrij waren …?

Het laatste stuk naar het dorpje van het Palaung bergvolk moesten we lopen. Een oudere mijnheer van het dorp werd op een scooter bij ons afgezet. We kregen een bamboewandelstok van hem. Gezamenlijk liepen en klommen we ongeveer twee uur door een bamboebos. We kregen onderweg veel uitleg over het bamboebos en de geschiedenis van het Palaung volk. De interactie met deze Palaung mijnheer was erg leuk. Zelf noemen de mensen zich het Dara-ang volk. Deze etnische groep komt oorspronkelijk uit Birma (Myanmar). Rond 1982/84 zijn een aantal groepen de grens met Thailand overgestoken. Onder de gratie van de Thaise koning hebben ze destijds een stuk grond toegewezen gekregen “daar waar de weg stopte”. Inmiddels zijn de wegen doorgetrokken en sinds een aantal jaren hebben ze ook electra. De dames van deze groep zijn herkenbaar aan hun rode geweven rokken en hun brede zilveren (tegenwoordig ook vaak van aluminium) riem en vele dunne zwarte bamboe riemen. 
Bij het dorpje aangekomen werden we eerst een beetje wegwijs gemaakt. In een gezamenlijk “ buurthuis” werden versieringen gemaakt voor de Boeddhistische tempel. Het meerendeel van de dorpelingen is van oudsher Boeddhistisch al is er tegenwoordig ook een groep Christenen. Er is zelfs een kerk gebouwd in het dorp. Uiteindelijk arriveerden we bij ons onderkomen voor die nacht. Onze chauffeur was ook met de open taxi aangekomen. Een comfortabele bus met airco had in deze omgeving volstrekt misplaatst geweest. Een eenvoudig slaapvertrek met een bamboe verhoging en daarop dunne matrasjes en klamboes. Er was een koude buitendouche en het toiletgebouw werd gedeeld met de dorpelingen. We streken neer en hebben tot het avondeten een beetje gerelaxed. Fien werd “opgehaald” door twee meisjes en Claudia heeft met een klein jongentje mikado zitten spelen, dat we hadden meegenomen. Intussen hielp de gids mee met het bereiden van ons avondeten. Wij mochten niets doen.
Na het avondeten werden we getrakteerd op een dansvoorstelling. Veel dames uit het dorp in traditionele kleding voerden een aantal dansen vlak voor onze neus op. Aangezien we de enige gasten waren, voelde dat best een beetje ongemakkelijk. Helemaal toen we op het laatst ook nog gevraagd werden om mee te dansen. Na afloop werd er nog een klein gesprekje georganiseerd tussen ons en een 3-tal tieners. Niek en Fien hebben later nog een spelletje Uno gespeeld met en paar meiden. Één ervan vond vond Niek toch wel heel “handsome” met zijn grote neus en diepliggende ogen 😉.

Onder de klamboe op een dun hard matrasje hebben we alle vier heerlijk geslapen. 

- Arco -